Hormonen en verlof

Blog Mysterie Zwangere 12

“Mijn verlof is ingegaan en dus ook de laatste weken zwangerschap. Mijn hormonen zijn daarmee blijkbaar tot een hoogtepunt gestegen. Waar ik eerder voor mijn gevoel irritaties redelijk kon loslaten ben ik nu dagelijks geïrriteerd en dat met name door mijn eigen eigenschappen. Dit moet ik even uitleggen.

Ik ben geabonneerd op meerdere mails die de weken beschrijven van je kindje. Gewoon omdat ik alles weer vergeet en zo toch een beetje bezig ben met in welke fase we samen zitten. Ik krijg daardoor op dit moment zo’n drie keer in de week een mail die me vertelt dat mijn verlof er bijna aankomt, waarschijnlijk is begonnen, zeker weten is begonnen. En daarbij natuurlijk de tips wat je allemaal zeker moet doen in je verlof. En daar gaat mijn irritatie als ze het hebben over dat je zeker nog naar de manicure, kapper of op terrasjes moet gaan zitten. Hij stijgt nog iets meer als het gaat over dat je in ieder geval elke dag even een middagdutje moet doen. En zijn toppunt is bereikt als het er over gaat hoe heerlijk de rust is die je nu hebt. Het liefst schreeuw ik dan tegen mijn telefoon dat ze ook rekening moeten houden met alle mensen die al kinderen hebben, maar gelukkig ik ben nog niet volledig ontoerekeningsvatbaar dus ik hou me in en delete de berichtjes.

Deze irritatie gaat dus zeer zeker over mijn eigen eigenschappen van geen grenzen kunnen stellen, de lat hoog leggen en moeilijk rust kunnen nemen. Mijn dagen zitten vol met mijn peuter entertainen en ik kan je zeggen dat ik dat lichamelijk een stuk zwaarder vind dan mijn werk waar ik gewoon lekker zat en af en toe wat rondliep. Hoewel mijn omgeving denkt dat hij zich toch goed zelf kan vermaken gebruik ik die momenten voor het doen van de was, koken of per sé iets op moet zoeken. De rest van de dag wil hij gewoon graag met mij op de grond spelen (heerlijk met maagzuur). En dan houdt hij zich nog in want het liefst doet hij samen dansjes, stoeit hij of gebruikt hij mijn buik als klimtoestel.

Je zou zeggen; hup naar de speeltuin waar hij kan spelen met andere kinderen en ik kan toekijken, maar helaas ik heb een binnenspeelkind. Dus na een half uur driftbui omdat hij helemaal niet naar de speeltuin wil maar met zijn treinbaan wil spelen en zeker zijn schoenen niet aan gaat doen. En ik hem vervolgens in een lege speeltuin een half uur moet optillen omdat hij het liefst van de brandweerpaal wil maar dat niet alleen kan. Als het dan opnieuw weer gaat gieten, dan geef ik het op en speel ik ook liever nog een ongeval na op de grond thuis in ons warme huis. Tv is de oplossing maar ja zegt dan een stemmetje; je kan je kind toch niet de hele dag achter de tv zetten? Dus twee keer een half uurtje word er tv gekeken en hopelijk kan ik 1 van die 2x even liggen op de bank. Zie je, hou ik me toch aan al die adviezen: ik pak mijn rust.

Ik denk dat tot zover dit wel herkenbaar is voor alle zwangere met kinderen. Verlof is geen oase van rust waar je nog net even geniet van het voor jezelf zorgen. Maar dan kom ik ook nog om de hoek kijken, want ik verzin de leukste dingen. Zoals wanneer je een weekendje weg gaat met de schoonfamilie en alles nog gepakt moet worden (lees 80 keer trap op lopen en boven nog maar 1 ding weten wat je wilde doen in plaats van de 5 dingen die je had bedacht). Toch ook bedenken om pepernoten te gaan bakken met je peuter want het is toch sinterklaas en dat hebben we nog niet gedaan. Ik kan je vertellen dat hoe geduldig ik normaal ook ben en ik dan heel veel kan hebben, op die momenten vind ik het dus niet meer leuk dat mijn zoontje nog geen deeg kan kneden, maar ook geen aanwijzingen van mij accepteert. Resultaat een gestreste zwangere die uiteindelijk zelf nog een uur balletjes op een bakplaat aan het leggen is terwijl haar zoon allang is afgehaakt en lekker (zelf! Natuurlijk nu wel….) zit te spelen in de huiskamer en een keuken die daarna grondig gesopt moet worden omdat alles onder het zelfrijzend bakmeel zit. En daarna bijna rennend de rest van de spullen pakkend voor het weekendje terwijl zoonlief het zelf spelen nu echt zat is en liever helemaal geen weekend meer weg wil dus de spullen weer uit de tas pakt. Op die momenten denk ik aan de mailtjes met lichtelijke haat en gaan de adviezen rond in mijn hoofd; “ga lekker even slapen in de middag”, “zorg goed voor jezelf”, “ga nog even naar de manicure”. Grrrrr!! Hoe anders is het plaatje van mijn verlof.

(Jawel, ik heb ook twee dagen opvang geregeld, het was een enorme drempel om om hulp te vragen en ik werd ook niet goed begrepen, maar die dagen zijn zo mogelijk nog erger, dus daarover een andere keer…)”

Waar loop jij tegenaan? Een luisterend oor nodig? Of andere behoefte?