Alles anders.
Wanneer je een kind verwacht maar met name wanneer dat kind er is kan er veel veranderen, sommigen zeggen dat alles anders wordt, de wereld op zijn kop staat. De rol die je inneemt en je kijk op van alles en nog wat. Je kijk op je partner/de wereld/je leven/ je werk. Je verwachtingen over het ouderschap en je kindje, die zullen soms kloppen maar vaak ook niet. Het is kortom een levensveranderend proces waarover veel te zeggen valt. Hier lees je wat andere (aanstaande ) ouders ons hierover toevertrouwden. Wij proberen taboes hierover te doorbreken. Wil je ook helpen bij deze missie? Dat kan door ons je verhaal of ervaringen toe te sturen.
- “Voor ik zwanger werd was ik er zeker van geen van onze familieleden te willen betrekken bij de opvang van ons kind. Zodra ik zwanger was veranderde dit en inmiddels wordt de opvang alleen door familie geregeld. Opeens voelde dat zo veel vertrouwder”
- “Verliefdheid naar partner groeide meer en meer.”
- “Het eerste half jaar na de bevalling. Ik vond het overweldigend, de verantwoordelijkheid. Mijn dochtertje huilde veel ivm verborgen reflux en koemelkallergie. Hier achter komen en mee omgaan koste veel energie”
- “Ik vond het lastig op mijn werk te vertellen dat ik zwanger was. Ik werk in de psychiatrie en normaal gesproken hou je dan een afstand en vertel je zo min mogelijk dingen over je privéleven, en dan opeens moet je zoiets persoonlijks wel vertellen omdat het op een dag toch zichtbaar wordt en je je patiënten ook wil voorbereiden,”
- “Het moeten beginnen met werken vond ik ook best heftig.
- “Mijn man te zien met onze zoon, hij die zo’n grote kinderwens had vader te zien worden, prachtig! Ik ben opnieuw ontzettend verliefd geworden op hem.”
- “Ik vind mezelf nu ik moeder ben opeens te volwassen voor bepaalde dingen qua kleding, make-up en sieraden, ik kies nu liever voor ‘safe’. En ook in andere dingen zoals uitgaan heb ik vaak geen trek meer, ik zie er simpelweg de lol minder van in.”
- “Het niets zeker weten en constant veranderen en zoeken was zwaar. De baby zelf en het langzaam worden van een gezin was erg mooi.”
- “De verandering van mijzelf en mijn omgeving; voor de geboorte dacht ik dat het leven zoals ik dat gewend was grotendeels kon blijven bestaan, inmiddels ervaren dat er juist maar een klein deel van overblijft.”
- “Je ouders worden opa en oma, je broers en zussen ooms en tantes, en jij en je partner ouders. Enorme omslag! Je voert opeens gesprekken met deze mensen die je nooit had kunnen voorspellen en je snapt soms ook niet goed waar je het dan vroeger over had met elkaar.”
- “Voor mij gold dat mijn hele kijk op leven en mens zijn op zijn kop ging.”
- “Ik miste een realistisch beeld over de impact van een baby op je leven. Ik miste ook meerdere perspectieven, de ene persoon gaat het moederschap gemakkelijk af een ander minder.”
- “Ik heb de zwangerschap en de periode daarna niet als heel blij ervaren. En het voelt een beetje als een taboe om daarover te praten. Ik had het graag daarover willen hebben.”
- “De roze wolk?? Bestaat niet!!”
- “Had een hele nare zwangerschap met constant veel bekkenklachten en heel veel buikklachten, kon bijna niks zelf. Dan moet je zelf hulp zien te krijgen van familie en vrienden, gelukkig kreeg ik die, ook van de kerk kwamen ze 1x per week helpen. Maar ik was niet erg dik, dan lijkt het alsof mensen je niet begrijpen,”
- “Tijdens eerste zwangerschap 7 maanden misselijk geweest. Terwijl iedereen zei dat het na 3 maanden over zou zijn.”
- “Periode vlak na bevalling: round the clock voeden, weinig slaap, gierende hormonen en bergen emoties.”
- “Kraamtijd vond ik verschrikkelijk. Denk vanwege het overlijden van mijn moeder maar kon het ook geen pnd noemen. Volgende keer geen kraambezoek maar een borrel. Te veel beïnvloed en heb de kraamtijd als zeer rot ervaren.”
- “Heel naar, voelde me erg ongelukkig, was de eerste 3 maanden erg beroerd en had last van maagzuur, hierna begonnen de buikklachten en de bekkenklachten, ik kon bijna niks, alles was teveel. Normaal ben ik een bezig persoon, had daarom erg moeite met accepteren van hulp, heb dit ook veel te lang uitgesteld.”
- Had van buitenstaanders het idee dat ze me niet begrepen, ik had maar een klein buikje, maar enorm veel last, moest met 22 weken al stoppen met werken, Had heel veel harde buiken, ik was daarom ook heel erg blij dat ik ruim 3 weken te vroeg ben bevallen.”
- “Drama, veel huilen, veel pijn, maar toch ook wel weer van momenten kunnen genieten.”
- “Blij en trots bij alle 3 maar afhankelijk van mijn lichamelijk welzijn soms verdrietig. Ik heb geen roze wolk ervaren , ook geen grijze maar gewoon blauw. Dit was mijn realiteit.”
- “Ik voelde me afschuwelijk met een huilbaby in een klasje babymassage met allemaal gelukkige moeders om me heen, terwijl ik niet wist hoe ik het uur door moest komen met mijn schreeuwende baby!”
- “Een ziekenhuisverblijf van ruim twee weken. Als jonge ouders is dat verschrikkelijk. Het gevoel steeds je kindje alleen te moeten laten. En eenmaal thuis ontzettend wennen aan het nieuwe leven.”
- “Verwachting was een roze wolk. Maar werkelijk was anders. Baby had SUA en waarschijnlijk daardoor te vroeg geboren. Slechte begeleiding vanuit de echopraktijk.”
- “Ik had een huilbaby en een zieke man, daar had ik graag wat praktische ondersteuning bij gewild.”
- “Tijdens mijn zwangerschap had ik niet echt behoefte aan lotgenotencontact. Ik wilde eigen verwachtingen en dromen ontwikkelen los van anderen, wel samen met mijn partner maar wel in een cocon. Erna had ik wel behoefte om met andere verse ouders stil te staan bij mijn en hun beleving. Ik vond het ouderschap geen makkelijke aangelegenheid en had geen behoefte aan zoete verhaaltjes zeg maar. Juist ook de mindere kanten van deze fase mogen benoemd worden volgens mij. Dat ervaar/de ik als steunend.”
- “Als het tegenzit (kind dat alleen maar huilde ivm allergie): hulp, uitleg, aandacht, dat miste ik.”
- “Zwaar, waarom zegt niemand dat het zo is?! Vermoeiend, allerlei klachten.”
- “De eertse periode? Verschrikkelijk!”
- “Pittig, pijn door de hechtingen, borstvoeding ging niet vanzelf.”
- “Ik kan me de dwanggedachten van die tijd nog goed herinneren.”
- “Klote! Door de PE en HELLP was ik er niet goed bij en heb dus best wat gemist! Ook zwaarder herstel door keizersnede.”
- “Go with the flow. Je wordt geleefd en ik was ‘blij’ als de kraamtijd voorbij was en ik mezelf weer wat herkende in gedrag en emoties.”
- “Grijze wolk, onzeker, depressie.”
- “De nasleep van de bevalling en de rommelige start met kraamzorg vond ik naar. Ook de ontregeling van hormonen (denk aan kraamtranen) overvielen me. De weken die volgden waren mogelijk nog heftiger, met name omdat baby veel huilde en ik er voor mijn gevoel ineens voor een groot deel alleen voor stond.”
- “Moe, hectisch, onzeker. Vlak na de bevalling ook euforisch en rustig. Een week daarna (tot nu, 4 weken later) eigenlijk vooral somber en paniekerig. Ik voel me heel beperkt.”
- “Pittig, slopend, paniekerig, mat, somber, uitgeput, open, kwetsbaar, mooi/pril. Ik zat niet goed in mijn vel de eerste 3 maanden na de bevalling. Heftig om zo’n verantwoordelijkheid te dragen, bewust van hoe kwetsbaar zo’n baby is, me schuldig voelend over m’n negatieve gevoelens, voorzichtig een band opbouwend met m’n dochter.”
- “Even wennen aan wezentje dat jouw leven dicteert. Overgeven aan onzekerheid en feit dat niets loopt zoals je verwacht/wilt. Accepteren en loslaten.”
- “Heel heftig. Ik wist niet goed wat ik moest doen, had moeite met het aanpassen aan het ritme met een baby. Veel onverwerkte zaken uit het verleden (gezinsdynamiek) kwamen plotseling naar boven. Kwam er ook achter dat ik in een ongezonde relatie zat waar ik uit moest komen, wat leidde tot een breuk in de relatie.”
- “Heel mooi en heel zwaar. Bij een eerste kind vond ik de overgang naar ineens thuis met kind veel groter. Ook veel meer last gehad van kraamtranen, onzekerheid ed. Bij de tweede was dit minder. Slaapgebrek blijft erin hakken.”
- “Vermoeiend! Tegenstrijdige adviezen, onwennig. Vertrouw op je eigen intuïtie! Toch een beetje aan je lot over gelaten door gebrekkige informatie over borstvoeding, voeding, verloop van herstel, ‘kinderziektes’.”
- “Ik was uitgeput, lichamelijk zwak (kapot gemaakt), snel overprikkeld, achteraf gezien dichtbij een postpartum depressie. wel genieten interactie met zoon.”
- “Moeilijk en zwaar. Borstvoeding lukte eerst niet, na een zware bevalling was m’n lijf echt kapot en ‘t enige wat m’n zoontje deed was krijsen, 7 a 8 u per dag. Ik hield (en hou natuurlijk)zielsveel van ‘m maar die eerste weken waren verschrikkelijk.”
- “Veel onzekerheid. Heftig wat er gebeurde. Mezelf opnieuw leren kennen. Veel steun vanuit omgeving. Terugkijkend moeilijke periode.”
- “Heftig, slopend, gelukkig, bijzonder, vermoeiend, waardevol, eenzaam, verbindend, ontluisterend, geweldig, spannend, vol hormonen, emotioneel, liefdevol, verrassend, overdonderend.”
- “Na de eerste was het ronduit afschuwelijk: hij had een slechte Apgarscore. Werd direct weggehaald en we hoorden pas door een fout vh ziekenhuis na 3 uur dat hij nog leefde. Te weinig uitleg, ook daarna. Iedereen had kindje bij zich en ik niet. Na thuiskomst ziekenhuis van 5 dagen was er voor kraamzorg nog 1 dag. Dat was veel te kort qua begeleiding, omdat ik pas na een maand weer kon lopen. Er zou extra hulp moeten worden aangeboden imdat je als je ziek bent niet weet wat de mogelijkheden zijn. Zo ook met een kind wat 8 welen lang bijna non stop huilt en de arts zegt: alle kindjes hebben krampjes (bleek later allergie). Teveel alleen ronddobberen dus.”
- “De eerste week vond ik heftig door de pijn en door de adrenaline sliep ik niet, daarna werd alles beter.”
- “De lichamelijke klachten waren fors bij alle 3 borstontsteking gehad of meerdere keren zelfs met alle gevolgen van dien, waren zwaar.”
- “De eerste 3 maanden heftig en negatief. Daarna ging het beter gelukkig.”
- “Negatief: eerste jaar- slapeloze nachten en allerlei klachten. Na 1.5 jaar, waren de negatieve zaken grotendeels opgelost en heb ik echt kunnen genieten.”
- “De eerste 6 wkn na bevalling. Na 32 jr een vrij leventje te hebben geleid ineens volop verantwoordelijk voor een veel aandacht vragende baby. Best zwaar, moeilijk en mooi tegelijk…”
- “Kraamtranen bij eerste. Daarna met name na een week of 5/6/7/8, als de vermoeidheid echt begint toe te slaan.”
- “De eerste 17 weken door spanning, gaat het wel goed. Eerste 6 mnd kind, balans vinden tussen je eigen ik, moeder zijn en werken.”
- “De eerste was een huilbaby met allerlei verborgen kwalen (verborgen reflux, koemelkeiwitten allergie zonder zichtbare signalen) Hierin word je als moeder niet serieus genomen als het niet aan de standaarden voldoet. Gevolg; 8 maanden gehuild en zelf van alles uitgeprobeerd.”
- “Na drie maanden en dan toch terugval mbt bekken. Na 9 maanden hersteloperatie.”
- “De eerste zes weken na de bevalling, waarbij ik de eerste drie weken niet zelfstandig voor mijn zoon kon zorgen. Daarna werd mijn conditie langzaam aan beter. Ben nog steeds niet ‘de oude’.”
- “De eerste 6 tot 8 weken omdat ik een huilbaby had. Dat was echt heel heftig. De eerste dagen waren bizar. Alle kanten op. Heb nog nooit zo veel gehuild. Van geluk van onzekerheid.”
- “De periode van ziekte van onze baby geweest, eindeloos heen en weer van huis naar werk en van werk naar het ziekenhuis, niet altijd in die volgorde en meerdere keren op een dag.”
- “De weken na de bevalling vond ik negatief.”
- “De periode direct na de bevalling. Ook was onze eerste een huilbaby. 7 uur per dag huilen was eerder regel dan uitzondering. Dit heeft ongeveer een jaar aangehouden.”
- “Mijn kindje is nog niet geboren. Tot op heden vind ik de lichamelijke kwalen die erbij komen kijken heftig maar houd ik mezelf voor dat het voor een goed doel is. Daarnaast merk ik wel dat ik er moeite mee heb om mijn zwangerschap te combineren met mijn werk. Ik hoop dat mij dit verder in mijn zwangerschap beter af zal gaan.”
- “Bevalling! En de slapeloze nachten de eerste drie jaar!”
- “Ik vond het moeilijk dat het bij ons langer duurde om zwanger te worden. Je ziet zo veel mensen om je heen zwanger worden en kinderen krijgen. Ik voelde me een beetje buitengesloten, bang dat het niet zou lukken.”
- “Eerste periode zwangerschap bracht de meeste ongemakken met zich mee. En het is dan erg wennen aan het idee en je veranderende lichaam/gesteldheid.”
- “Reflux periode na geboorte was heftig dat duurde 13 weken. Ook verwerken van vreselijke pijn( daardoor bijna buiten bewustzijn) ivm placenta problemen bij tweede dat heeft wel een paar maanden geduurd voordat het een plek had. “
- “De periode van hele erge misselijkheid.”
- “De eerste 2,5 week ongeveer. Ze heeft op de neonatologie gelegen geen leuke tijd. Zelf naar huis moeten zonder kindje is vreselijk!”
- “Heftig in negatieve zin omdat ik niet ‘s nachts in het ziekenhuis mocht blijven en elke dag op en neer moest. Zo had ik niet het gevoel dat ik mijn partner de juiste steun kon geven.”
- “De zwangerschap door lichamelijke ongemakken waardoor ik erg afhankelijk was en weinig kon.”
- “Alle negatieve emoties en irritaties zijn van zo’n korte duur als ik kijk naar mijn kind en zijn glimlach.”
- “Ik weet alleen niet of je te realistisch ‘moet’ zijn in het uitspreken van de grijze/roze wolk, veranderingen in het leven etc. Niet iedereen wil dit horen of geloofd het als het je eerste kindje is.”
- “De bevalling was pittig, maar het herstel daarvan vond ik veel zwaarder. “
- “Periode van zwanger worden: heel bijzonder en intiem om ervoor te gaan.”
- “Overgeven aan onzekerheid en feit dat niets loopt zoals je verwacht/wilt. Accepteren en loslaten.”
- “Het krijgen van een kind betekende voor mij met gemak de grootste verandering ooit! En niemand heeft het me verteld.”
- “Het duurde lang te wennen aan zo een diepgaande verandering.”
- “Bij een eerste kind vond ik de overgang naar ineens thuis met kind veel groter. Ook veel meer last gehad van kraamtranen, onzekerheid ed. Bij de tweede was dit minder. Slaapgebrek blijft erin hakken.”
- “Het is iets moois maar het is ook zwaar en levensveranderend.”
- “Het krijgen van een kind heeft zo n grote impact op je leven, vooral als werkende moeder.”
- “Ik vind het heerlijk alles over me heen te laten komen, vooral door te gaan met leven en meer instinctief te reageren dan alles te onderzoeken.”
- “Bij de eerste heftig. Kind niet fit door de bevalling. Heel veel aan het huilen en heel onrustig. Voeden lukte niet goed. (Zowel borst als fles) een grotere levens vergadering dan dat je van te voren gedacht hebt. Verschuiving in de relatie met je partner waardoor je elkaar anders moet leren kennen. Heel heftig dus.”
- “Iemand had wel mogen vertellen wat een alles veranderende gebeurtenis het zou zijn. Niet dat ik het had kunnen bevatten, maar er is ook niemand die het gezegd heeft.”
- “Een onzekere reis waarvan je eigenlijk geen benul hebt van hoe de eindbestemming is. Je moet je er maar aan overgeven.”
- “Leuk, pittig, erg wennen aan grote omslag in leven, soms best zwaar.”
- “Duurt lang voor je weer balans van eigen leven terugvindt.”
- “Geweldig en overweldigend tegelijkertijd.”
- “Het niets zeker weten en constant veranderen en zoeken was zwaar. De baby zelf en het langzaam worden van een gezin was erg mooi. Maar je moet van andere dingen leren genieten en misschien wel opnieuw leren genieten.
- “Eenmaal thuis ontzettend wennen aan het nieuwe leven.”
- “Heftigst de eerste drie maanden. Elkaar leren kennen en in een ritme komen.”
- “Heftig om zo’n verantwoordelijkheid te dragen, bewust van hoe kwetsbaar zo’n baby is, me schuldig voelend over m’n negatieve gevoelens, voorzichtig een band opbouwend met m’n dochter.”
- “Te veel gewoon willen doen. Zeg maar zoals voor het kind er was. Ervaren dat er iets is wat voor alles komt, ook voor jezelf, zonder dat je erover hoeft na te denken.”
- “Na 32 jr een vrij leventje te hebben geleid ineens volop verantwoordelijk voor een veel aandacht vragende baby. Best zwaar, moeilijk en mooi tegelijk…”
- “Zo mooi maar ook vermoeiend! ;)”
- “Ik vond de begin periode erg verwarrend.”
- “Mijn dochter was geel en daarna had zij reflux. Het zoeken naar het juiste evenwicht en omgaan met je eigen emoties daarin is essentieel.”
- “Geen enkele verwachting rondom het ouderschap was juist.”
- “Na een paar weken helemaal kapot vanwege het slaapgebrek. Maar nog steeds helemaal verliefd op de baby. Te veel gewoon willen doen. Zeg maar zoals voor het kind er was. Ervaren dat er iets is wat voor alles komt, ook voor jezelf, zonder dat je erover hoeft na te denken.”
- “De eerste 15 weken waren het heftigste. Daarna was het nog steeds zwaar maar langzaam gingen mijn hormonen weer een beetje liggen. Maar ik heb tot ongeveer 6 maanden na de bevalling niet normaal met mensen om kunnen gaan. Niet eens met mezelf.”
- “Veel onzekerheid. Heftig wat er gebeurde. Mezelf opnieuw leren kennen.”
- “De eerste vier maanden vond ik heftig omdat mijn baby veel huilde en ik mijn verwachtingen moest bijstellen. Ik had gehoopt om in mijn verlofperiode van alles te ondernemen met mijn kind (uitgebreid koffie drinken met vriendinnen terwijl kind zou slapen in de wagen, weer uitgebreid kunnen tafelen in een restaurant). Dit kon niet met mijn baby.”
- “Het eerste jaar ongeveer vond ik wel heftig, lekker cliché, maar het duurde lang te wennen aan zo een diepgaande verandering. Alles moet opnieuw worden uitgedacht, alles moet een nieuw ritme krijgen en als je het te pakken denkt te hebben gooit de baby alles weer om door een ontwikkelsprong, tand, verandering van ritme enzovoorts zonder dat jij zeker weet waar het aan ligt. Het niets zeker weten en constant veranderen en zoeken was zwaar. De baby zelf en het langzaam worden van een gezin was er mooi. Maar je moet van andere dingen leren genieten en misschien wel opnieuw leren genieten. Voor mij gold dat mijn hele kijk op leven en mens zijn op zijn kop ging, maar ik ben dan ook een beetje een filosoof.”
- “Ik vond het ouderschap geen makkelijke aangelegenheid en had geen behoefte aan zoete verhaaltjes zeg maar.”
- “De verandering van mijzelf en mijn omgeving; voor de geboorte dacht ik dat het leven zoals ik dat gewend was grotendeels kon blijven bestaan, inmiddels ervaren dat er juist maar een klein deel van overblijft.”
- “Even wennen aan wezentje dat jouw leven dicteert. Overgeven aan onzekerheid en feit dat niets loopt zoals je verwacht/wilt. Accepteren en loslaten.”
- “Na 32 jr een vrij leventje te hebben geleid ineens volop verantwoordelijk voor een veel aandacht vragende baby. Best zwaar, moeilijk en mooi tegelijk…”
- “Eerste 6mnd kind, balans vinden tussen je eigen ik, moeder zijn en werken.”
- “Ik vond het slaaptekort heel heftig, en ook wanneer iemand anders de zorg voor mijn kindje op zich nam kon ik me maar moeilijk ontspannen.”
- “Het krijgen van een kind heeft zo n grote impact op je leven, vooral als werkende moeder.”
- “Iemand wel mogen vertellen wat een alles veranderende gebeurtenis het zou zijn. Niet dat ik het had kunnen bevatten, maar er is ook niemand die het gezegd heeft.”
- “Het vierentwintig uur per dag gebonden zijn, daar had ik toch geen rekening mee gehouden.”
- “Heel heftig. Ik wist niet goed wat ik moest doen, had moeite met het aanpassen aan het ritme met een baby. Veel onverwerkte zaken uit het verleden (gezinsdynamiek) kwamen plotseling naar boven. Kwam er ook achter dat ik in een ongezonde relatie zat waar ik uit moest komen, wat leidde tot een breuk in de relatie.”
- “Leuk, pittig, erg wennen aan grote omslag in leven, soms best zwaar. Vanaf een week of 5-6 steeds leuker en makkelijker. Nu, na 17 wkn: volop genieten!!”
- “Heel mooi en heel zwaar. Bij een eerste kind vond ik de overgang naar ineens thuis met kind veel groter.”
- “Duurt lang voor je weer balans van eigen leven terugvindt.”
- “Opluchting kindje gezond. Ultiem geluk! Na eerst niet zwanger te kunnen worden en nu 2 kindjes voel ik me gezegend.”
- “Ik voel me heel beperkt.”
- “Pittig, slopend, paniekerig, mat, somber, uitgeput, open, kwetsbaar, mooi/pril. Ik zat niet goed in mijn vel de eerste 3 maanden na de bevalling. Heftig om zo’n verantwoordelijkheid te dragen, bewust van hoe kwetsbaar zo’n baby is, me schuldig voelend over m’n negatieve gevoelens, voorzichtig een band opbouwend met m’n dochter.”
- “Slapeloze nachten de eerste drie jaar!”
- “Na 4 maanden werken. Baby dan al ‘moeten’ loslaten na een intensieve periode van mijn nieuwe leven. Wel positief want werken vind ik een mooie balans naast het moederschap.”
- “Geweldig en overweldigend tegelijkertijd.”
