Hormonen en time-management
Blog Mysterie Zwangere 3
Bij de vraag hoe ik me voel, vragen vooral veel moeders of ik last heb van mijn hormonen qua emoties. Ben ik erg veranderd sinds ik zwanger ben? Mijn vorige zwangerschap hield ik dat goed in de gaten; reageer ik feller? Heb ik wisselende emoties? Heb ik veel meer trek in iets anders? Voor mijn idee viel dat allemaal erg mee. Maar ja kan je dat zelf zeggen? Dus checkte ik regelmatig bij mijn vriend wat hij merkte maar ook hij vond het meevallen. Deze zwangerschap lijkt dit toch wat anders te gaan…..
Voordat ik zwanger werd heb ik me opgegeven voor een tweedaagse cursus time management. In voorbereiding van gezinsuitbreiding leek me dat ook wel nuttig, want ik zal vast nog meer moeten in nog minder tijd. Bij de eerste trainingsdag moesten we kijken of we veel reageren op wat urgent lijkt of meer vanuit wat we belangrijk vinden. Ik schreef een heel stuk over wat er belangrijk in mijn leven was en verkondigde bij de training dat ik veelal leef naar wat ik belangrijk vind. Was de cursus wel wat voor mij? Gelukkig mocht ik ook naar mijn tijdsindeling kijken, hoe het nu was en hoe ik het zou willen, nou daar zat best verschil in.
Dus vol goede moed ging ik gister naar de tweede cursusdag voor nieuwe tips over hoe ik in de toekomst tevreden kan zijn over de keuzes die ik op een dag maak en welk werk ik verzet. Bij het huiswerk maken merkte ik al licht op dat ik opnieuw allemaal doelen had geformuleerd over hoe ik dingen wilde gaan aanpakken terwijl mijn doel eigenlijk was geweest om eens wat minder van mezelf te vragen, zeker nu ik zwanger ben. En ja hoor op de training wist ik helemaal niet meer wat ik belangrijk vond, laat staan dat ik mijn tijd ernaar kon indelen. Ik wist ineens niet meer zeker of ik wel leefde naar wat ik belangrijk vond, eigenlijk leef ik naar verwachtingen van anderen en mezelf.
En hoeveel ik ook probeerde te kijken naar hoe ik weer een balans kan vinden in doen wat ik op dit moment kan en daar toch tevreden over zijn, er kwamen steeds meer dingen bij waar ik eigenlijk ook tijd voor wilde hebben; ontspanning voor mezelf, ontwikkeling, aandachtige tijd voor mijn zoon, goede gesprekken met mijn partner, bij omgeving checken of mijn gedachtes kloppen enz enz. Allemaal dingen die ik belangrijk vind, maar hoe zat het dan ook alweer met het voornemen om beter voor mezelf en het ongeboren kindje te gaan zorgen en even te accepteren dat ik wat minder doe? Ik kwam er niet meer uit wat ik nou belangrijk vond, wat een verschil met twee weken geleden waar ik zo stellig was.
Hmmmm dan toch wat last van mijn hormonen dit keer…. Uiteindelijk heb ik na een dag worstelen met mezelf mijn stukken maar opgeborgen en me voorgenomen ze er echt nog een keer bij te pakken als ik niet meer zwanger ben. Dan kan ik altijd nog opnieuw kijken of ik meer kan gaan staan voor de keuzes die ik maak in mijn leven en hoe ik mijn dag indeel. Tijdens een zwangerschap moet je nou eenmaal geen belangrijk ingrijpende beslissingen maken, toch? Wat een opluchting zeg! Hoef ik de hele zwangerschap niet meer aan timemanagement te doen en moet ik gewoon even accepteren dat ik vandaag dit belangrijk vind, maar dat dat volgende week iets anders kan zijn. En dat dat helemaal oké is!”