'Fouten' maken
Blog Mysterie zwangere 4
“Een tijdje geleden had ik het met een collega over een (tweede) kindje krijgen. Hij vertelde hoe verbaasd hij was hoeveel mensen ‘gekke’ dingen hadden gedaan om hun kind te laten slapen. Toen hun zoontje veel moeite had met inslapen sprak hij hierover met mensen om hen heen en hij hoorde ineens het ene na het andere verhaal van ouders die ‘s nachts rondjes liepen, uren met de auto reden of andere keuzes maken om maar te zorgen dat hun kind sliep. Ik beantwoorde dat ik dat nooit had gedaan maar dat het krijgen van een kind mij wel had geleerd om nooit meer anderen te veroordelen om hun ‘gekke’ keuzes.
Ik heb toch ook dingen gedaan vol met hormonen waarvan ik achteraf denk ‘waarom dacht ik daar toen niet makkelijker over?’. Zo zie ik mezelf nog in het ziekenhuis zitten (om een hele andere reden) helemaal kapot omdat mijn kind elk moment eten nodig kan hebben en ik toch moet voeden op verzoek. Regelmatig lag hij dus 3x in het uur aan de borst omdat hij een enorme zuigbehoefte had. Mijn kind groeide als kool maar ik werd steeds witter want 24u per dag beschikbaar zijn en tegelijk zorgen dat ik zelf nog energie binnen kreeg was uitputtend. Achteraf kan ik echt wel bedenken dat voeden op verzoek niet gaat om 18 voedingen minimaal in de 24u, maar toen kon ik alleen bedenken dat het heel belangrijk was voor onze binding dat ik luisterde naar zijn hongersignalen, nog voordat hij ging huilen, want dan was ik te laat. Zo heb ik 5 dagen tussen de ziekenhuismuren gezeten waar ik letterlijk gek werd, omdat hij niet naar buiten mocht en ik niet bij hem weg kon.
Vanuit dit gesprek hadden we het over of je bij de tweede nou dezelfde ‘fouten’ zou maken. Ik gaf aan dat ik hoopte dat ik niet dezelfde fouten zou maken, maar dat ik nieuwe fouten ga maken, ach dat weet ik 100% zeker!
En nu wat verder in de zwangerschap kan ik hier eigenlijk al op terugkomen want ‘fouten’ die ik tijdens de eerste zwangerschap maakte en waar ik me zo had voorgenomen dat bij een tweede anders te doen. Zie ik mezelf toch echt opnieuw maken. Zo zie je maar dat gedragsveranderingen lastiger zijn dan gedacht en dat hormonen niet zomaar te stoppen zijn…”