Geitenwollensok met zelfvertrouwen.
“ Toen ik een jong meisje was heb ik ooit eens meegedaan aan een Miss verkiezing. Niet zo’n grote met allerlei opsmuk zoals je in Amerika wel vindt maar een op een Franse camping op een bonte avond. Ik voelde me prachtig en als ik de foto’s terug zie zag ik er ook niet slecht uit ofzo, maar ik won niet, verre van. Ik was niet echt teleurgesteld en vond het leuk om mee te doen, maar vond vanaf dat moment van die verkiezingen wel ‘stom’. Zo oppervlakkig enzo.
Ik ben nooit echt een ‘Miss’ geweest. Daar ben ik niet knap genoeg voor, en bovendien te onbezonnen. Ik loop niet in het gareel, nooit gedaan ook. Ik heb ook geen bijzondere verborgen talenten, of ze moeten wel heel erg goed verborgen zijn. Ik zeg niet graag wat een ander horen wil en krijg wat jeuk van het woordje ‘moet’. Maar ook ik wil graag aardig en mooi gevonden worden, natuurlijk wel, wie niet?
Sinds ik moeder ben is er iets geks gebeurt. Ik ben een soort geitenwollensok geworden. Zo’n type waar ik altijd een beetje om moest lachen in m’n vuistje vroeger. Zo’n hippie met lang haar en een te grote zonnebril. Van die mensen die altijd iets te protesteren hebben en idealen nastreven waarvan anderen het bestaan niet kennen. Zo’n feministe die opeens van alles vindt van het milieu en hoe men daar mee omspringt.
Daarbij merk ik dat de mening van een ander me niet meer zo veel doet. Ik bedoel niet dat ik er niet naar luister maar dat ik het toch wel op mijn manier doe. Dat ik me minder aan het wiebelen laat brengen door een stevig persoon links of rechts. Dat heeft dan denk ik toch te maken met het moederschap en het sindsdien iets belangrijkers in mijn leven hebben. Ik voel mijn overtuigingen meer dan ik eerder deed of durf er gewoon rustiger en steviger voor te staan.
Wees gerust ik verbrand mijn bh niet, ik keten me nergens aan vast voorlopig, ik vind één man meer dan genoeg momenteel en ik heb de tijd van jointjes roken ver achter me gelaten, maar ondertussen merk ik wel op dat ik op veel vlakken progressiever en vredelievender ben dan ik ooit was.
Ik ben bezig met rolpatronen en seksespecifieke voorkeuren en wat ik mijn kinderen op dat vlak mee wil geven straks als ze groter zijn. Ik spreek anderen aan op hun manier van met elkaar omgaan of probeer in elk geval uit te dragen wat aardiger voor elkaar te zijn. Ik maak me druk om het klimaat en de opwarming van de aarde. Ik probeer mijn steentje bij te dragen in het minder vlees eten, tweedehands artikelen kopen en het juist aanbieden van afval.
Water en stroomverbruik ligt hier thuis aan banden en we gebruiken producten als het even kan op of zorgen dat het een andere eigenaar krijgt. Een zonneboiler op het dak voor warm water, evenals zonnepanelen voor stroom. Bad en douche voor de kinderen om de dag. Geen goedkope artikelen van grote ketens met dubieuze oorsprong. Wel meer planten in huis en in de tuin (en als het mee zit straks op het dak). Niet onnodig met de auto of het openbaar vervoer, meer op de fiets of lopend. Spullen weggooien op de plek die daarvoor bedoelt is en een extra rondje voor batterijen, glas, papier en apparaten die het niet meer doen.
Initiatieven organiseren die anderen een
goed gevoel geeft over henzelf, de buurt of elkaar. Waarbij straks meer groen,
minder (snel) verkeer, minder herrie en meer veiligheid om hen heen zal zijn.
Kortom: een prettigere leefomgeving.
Wanneer men last heeft van taboes, meent gediscrimineerd te worden of zich niet kan uiten op de wijze waarop ze zouden willen denk ik serieus na over oplossingen en voel me rot in hun plaats. Ik kan vaak niet veel veranderen, maar waar het kan doe ik mijn best.
Ik wil dat Nederland en eigenlijk de hele wereld vrijer en toleranter wordt dan het nu is, zodat mijn kinderen hun keuzes kunnen baseren op hun gevoel en niet (alleen) op de mening of voorwaarde van anderen. Dat geaardheid, geloof of overtuiging, geslacht of afkomst slechts een stukje informatie is dat iemand interessanter maakt in plaats van mensen uitsluit of minder maakt. Ik wil dat ieder mens in het algemeen gelukkig kan zijn, haalbaar of niet dat zou het streven moeten zijn ‘weet je niet?’
En dat allemaal omdat het niet meer gaat om mijn toekomst, maar om die van mijn kinderen. En die van m’n kleinkinderen ooit misschien. En die van hun kinderen. En die van hen.
En dat is nou grappig: die Miss zal ik
nooit worden, maar dat van die “World peace”en “een groene wereld” blijk ik dan
toch te hebben!”
Saskia Zeldenrust Ikverwacht