Als je weet hoe het moet, moet het niet zoals het gaat

Wendy vertelt.

“Maand 1-2:

Terwijl ik dit schrijf, zit ik aan de vooravond van Sophie haar eerste verjaardag. Nog een reden om eens allemaal herinneringen op te halen. Terwijl Sophie in haar stoel een boekje bekijkt, grijp ik de kans om eens terug te blikken met Eric op het afgelopen jaar. Terwijl ik vorig jaar op dit moment mijn eerste weeën kreeg, zit ik nu op de bank met buikpijn door de chili con carne. Voelt een beetje als persdrang maar dat je niet mag persen. Voor de moeders to be; dat is niet grappig. Roos-ademhaling bij yoga ‘mijn reet’.

De poppenkast

Het grootste gedeelte van de kraamvisite heb je nu wel gehad. Hoewel, bij sommige heb je het idee, dat ze voor een tweede ronde komen. Heel leuk, maar je kijkt vooral uit naar het moment dat alles ‘klaar is’ en je kunt gaan moederen over je pas uitgekomen ei. Die moet je tenslotte warm houden. Langzamerhand verplaats je de geboorteslingers en kaarten naar de kast. (de vuilnisbak doet nog te veel pijn) En dan lijkt bijna alles weer op het oude. Een enkele keer schrik je verstoord op omdat je ineens een baby hoort huilen en denkt: ‘’ohja, shit!’’.

Polonaise

Aan mijn lijf even niet. Was je net over de verschrikkelijke gedachte heen, dat je man je baby zou rammen, moet je er nu niet aan denken dat er ooit nog iemand naar je kijkt en aan seks denkt! Er is een hoofd doorheen gegaan en een lichaam. (oke, tot max 4kg) Bij elke niesbui en hoest voel je je ziel door je bekkenbodem gaan. Nee, lekker gezellig intiem zijn vond ik niet zo’n charmant idee. Dat moest ik langzaam opbouwen. Dat vond ik mentaal gezien wel een goed plan. Maar dan komt er toch een moment dat je een wild idee hebt. Je stelt eens voor om weer is gezellig te doen. En ook dat moment, staat in je geheugen gegrift. Want ondanks dat je denkt dat je voor een tweede keer ontmaagd wordt, is er vaak niet zo veel aan de hand. Het is een beetje het verhaal van poepen na de bevalling. Je denkt dat je uitscheurt tot aan je oorlel maar in feite is er vrij weinig dat er kan gebeuren. Hoogstens een enorm klein stukje endeldarm wat naar buiten floept, wat we een aambei noemen. Ik kan het niet mooier maken dan dat het is. Zo gaat het. Bevallen maakt je niet echt mooier maar wel rijker. Dat dan weer wel.

Focus

Lag je baby eerst nog te kwijlen in zijn box. Lijkt het nu ineens te reageren op een speeltje dat je laatst hebt neergelegd. Je ziet zijn oogjes afdwalen en lijkt interesse te hebben in iets. En oh jongens, wat ben je dan trots! Het liefst zet je Facebook, Instagram en Twitter ermee vol. Je baby keek naar iets! Ja, echt, Jij bent trotser dan ooit! Vroeger was je trots, omdat je om 10.00 uur naast je bed stond na een nacht flink doorgaan. Je hele levensstandaard gaat veranderen! Je weet wel..

Autistisch en onverantwoordelijk

En dan komt daar het moment, dat je baby een prik krijgt. Man! Wat raakt dit je in je moederziel. De hielprik hadden we al gehad. Schouderklopje voor ma. Maar deze? Hoe durfde dat akelige wijf van het consternatie bureau je roze, zoetige baby dit aan te doen? Je bekijkt haar geeneens meer!

Van te voren had je al het een en ander opgezocht en Google vertrouw je natuurlijk het meeste! Zonder twijfel! Zo weet je dat je bij hoofdpijn dood gaat en bij pijn in je voet mag je je vrienden opbellen voor het laatste woord. Zo vertelde ook Annie uit A., dat de prik die je kind krijgt, puur vergif is. Hoeveel kun je een nieuwbakken mama laten twijfelen? Hou je geëmancipeerde mond vrouw en laat mij zelf nadenken!

In spin, de bocht gaat in, uit spuit de bocht gaat uit!

En of je erin gaat! Je springt er volledig in! Zo ook je kleine, die zijn eerste mentale sprong gaat maken. Je vroeg je echt af, waarom je baby het opeens ‘niet meer deed’. Continu huilen, beetje chagrijnig, bij het neerleggen gaat huilen waardoor je dus de hele dag met een boomkleef aap zit. Blijkt het in een sprong te zitten! Had iemand dat van te voren kunnen zeggen? Dat het zo gaat? Ik dacht echt dat het allemaal vanzelf ging. Beetje slapen, beetje drinken en hoppatee. Maar nee, je baby gaat eens in de zoveel tijd ‘springen’ naar een andere ontwikkelingsfase. Een schrale troost, na al dat niet-slapen en huilen, zie je opeens dat je baby veel meer nieuwe dingen kan! Natuurlijk heb je tante Mien die zegt dat ze in 1880 niets wisten van sprongen en zich er ook doorheen sloegen, maar halleluja! Wat ben ik blij dat er een pipo is geweest die heeft gezien dat de sprongwekker gaat!

En zo ben je al twee maanden onderweg in moederland. En telkens als je denkt: ‘’aah, zo werkt dat’’, stort alles weer in als een kaartenhuis en mag je opnieuw gaan ontdekken en jezelf afstemmen op je baby.”

New born mama en twijfels? Hectiek als nieuwe vader? Perikelen van jonge ouders? www.ikverwacht.nl/oudercoach

Hele blog van Wendy lezen met foto’s? https://koekandsophie.wordpress.com/2017/07/03/maand-1-2-als-je-weet-hoe-het-moet-moet-het-niet-zoals-het-gaat/