Neem je tijd

De verwachtingen en desillusies van Wendy.

“maand 4-5:

Je bent je continu aan het afvragen, of het wel goed is wat je aan het doen bent. Maar één schrale troost, dat weet geen enkele moeder! Ze denken het waarschijnlijk maar echt weten, dat is een tweede. Elke moeder doet maar wat! En het feit dat iedereen maar wat aanklooit, maakt dat het hebben van een baby soms een ongeregeld, geordend zooitje is. Je hebt geleerd om geordend te zijn in een chaotische situatie. Of dat bestaat? Ja, vanaf nu wel!

Hap slik weg

Of toch niet? Ja-knikkend, ga je als nieuwbakken moeder mee in het advies van het consultatie bureau. Het advies was vroeger, om met zes maanden aan hapjes te beginnen. Dat is tegenwoordig met vier maanden. Zo zouden ze eerder wennen aan smaken en zou het vlotter eten gaan beginnen met een maand of zes. Heel erg leuk maar mijn exemplaar vond het darmtechnisch gezien niet zo grappig. Vol goede zin ging ik er tegenaan. Best grappig vond ik het ook. Naast het verwarrende deel, dat het echt voelde alsof mijn kind net pas was geboren, moest het nu al aan de appelmoes. Nee, ik was het spoor bijster. We hebben het toch maar een maand uitgesteld toen Sophie op een knijpbiggetje ging lijken met uitpuilende ogen omdat ze probeerde te persen maar er niets kwam. (beetje zoals wij ons voelen tijdens het bevallen; ja heus er gebeurd wel wat!)

Ja, toe maar!

Als een schreeuwlelijk langs de zijlijn van een voetbalveld. Zo zou ik mijzelf het beste kunnen omschrijven wanneer ik terugblik op deze periode. Niet omdat ik boos was maar omdat ik Sophie aan het aanmoedigen was om te kunnen omrollen of andere motorische mijlpalen. Een vriendin, had de gave om telkens wanneer zij kwam, een schop onder het ontwikkelingskontje van Sophie te geven. Ze deed niets bijzonders, maar dan gebeurde het gewoon. Zo simpel was het. Je gaat je echt verbazen over hoe vaak je als een applaudisserende zeehond gaat staan wanneer je kind iets kan. Ik vond het altijd apart dat ik de buurvrouw hoorde gillen: ‘’jaaaah, goedzo!!’’ Hallo, niet zo overdreven wil je? Maar nu doe ik het zelf ook en ik gok ietsje harder!

Slaaptiealdoor?

Nee, nog steeds niet. Moet dat? Ik wil het wel maar hij doet het niet. Stuk.Het blijft onderwerp van gesprek mensen. Doe-het-nou-gewoon-niet! Vraag alleen hoe het gaat en loop dan snel door voordat je gaat vertellen dat ze dat dertig jaar geleden wel deden. Want anders ga ik vertellen dat je incontinentieluier doorschijnt en dat je moet rennen voordat ik je kom pakken. Nee, alle gekheid op een stokje. Mijn lieve Sophie vond het niet zo nodig om door te slapen. Het grappige is dan altijd, dat wanneer je daarover gaat Googlen, (want dat ga je doen) dat er dan twee kampen zijn: 1. Kamp gelukkig slaapt ‘ie niet door want wakker worden heeft een anti-wiegendoodfunctie en kamp 2: die van mij sliep met 6 dagen al door en ik ben zo trots. Ik heb besloten dat ik bij geen van beiden hoor. Want lekker dan, slaapt je kind eindelijk wel door, sta je zwetend naast het wiegje!! Ademt ze nog? (nu had ik dat sowieso elke 5 minuten maar toch) en bij kamp 2 heb ik nooit gepast..want ze deed het niet. Bovendien ben ik áltijd trots op mijn kind en vind ik doorslapen geen prestatie. Wel omrollen. Dat wel.

Bijna een halve verjaardag

Ja echt, je kind is bijna vijf maanden en dan kijk je al vooruit naar het feit dat je kind een half jaar gaat worden. En daar ga je sowieso bijna of geheel van emotioneel worden. Alles wat je tot nu toe een ander mens heeft gemaakt, gaat aan je voorbij. Beetje zoals een bijna dood ervaring en een lichttunnel. Want zo is het ook een beetje. Moeder zijn is niet zomaar wat he?! Niet perse overleven maar wel soms heel zwaar. Omdat niemand gewoon gezellig kan zijn op slaapgebrek en bloeddoorlopen ogen van de vermoeidheid.

Gewend aan dat het nooit went

Je kind is er en je kunt je niet meer indenken, dat hij of zij er ooit niet is geweest. Alsof jullie elkaar al jaren kennen. Alsof je iemand bent tegengekomen en dat het gezicht is blijven beklijven en je diegene niet meer uit je hoofd krijgt. Je leert om te gaan met alle ongemakken maar je leert ook om te gaan met de prachtige dingen. En juist dat is zo belangrijk om te leren omdat het dus zo snel gaat. We zijn druk in ons alledaags bestaan. Bij een eerste zwangerschap, ben je je heel bewust van een mensje wat in je buik groeit en als die er eenmaal is, dan sta je aan! Amper tijd voor bewustwording, je moet door! En het momentje dat je rustig op de bank zit, wil je voor jezelf in je eigen cocon om even op adem te komen. Want voor je het weet, roep je tegen je baas of hij zijn speentje wilt omdat hij non-stop staat te blaten. Het is zo belangrijk om je rust te vinden omdat je dan nog meer het mooie zult zien van het ouderschap! Je bent een mensje aan het begeleiden om mens te worden..neem je tijd!

Safe and sound. My hands around your body. We’ll take it day by day.

I’ll show you around, guide you through my memories. Every step of the way.

Take your time girl, just leave it to me and hold on to love. Soon you’ll find te world at your feet. Deep in the night, wens the whole world’s asleep. I imagine how you’ll be in 2033. And it’s all fine by me.”

Hele blog van Wendy met foto’s op haar pagina? https://koekandsophie.wordpress.com/2017/08/07/maand-4-5-neem-je-tijd/